Bang zijn is in bijna een heel kinderleven lang een terugkerend thema. Hoe vaak geeft een kind niet aan ergens bang voor te zijn? Bang voor het donker, de tandarts, enge verhalen of noem maar op. Ook hier in ons huis hebben we daar mee te maken en te dealen en maken wij ons dan een beetje zorgen. Gaat het ooit over? Ja, is het antwoord. In de meeste gevallen wel. Vaak is het een fase waarin het kind zit. Vooral de overgang van de fantasiewereld naar de echte wereld, vanaf ongeveer acht jaar. Enerzijds beginnen ze zich een beetje los te maken van papa en mama en leren ze steeds meer zelfstandig dingen te ondernemen. Terwijl ze dat doen, kunnen ze zeker nog onzeker raken door situaties die ontstaan of dingen waar ze tegenaan lopen.
Hoe ga je daar nu mee om? Als ouder heb je de neiging om te zeggen dat het niet nodig is of dat “het” niet bestaat, alleen daar heeft een kind niks aan. Het wordt niet geholpen met deze uitspraken. Wat wij hebben ervaren is dat het werkt om een luisterend oor te zijn voor je kind en om te kijken naar je kind. Waar heeft het behoefte aan? Geen oplossingen bedenken als het kind er niet om vraagt en wel erkennen dat bang zijn mag. Gerust stellen, vertellen dat het in huis veilig en goed is bijvoorbeeld. Zoals onze eigen zoon laatst vroeg: “Mam, ik mag wel bang zijn hè?” Natuurlijk lieverd….